بانـــــــــــــــــــوی هفت خطـــــــــــــــــــــــ م ... نه هفت خط ..

مینویستمت به هفت خط عشق در هزاره های دلداده گیم .. غزل میشوی در هزاره ی اول , بر لبان دخترکان باکره ای که طعم بلوغ را گاز نزده اند و شرم در نگاهشان قرمزی گونه هایشان را منعکس میکند ... پرستیده میشوی در هزاره ی دوم , وقتی زلیخای تمنا پرده دری میکند که هفت خط بودنش را وسیله ی فریبندگی سلطانیتت کند , آنجا که تو زانویت خم نمیشود که لبان شهوت را بوسه زنی .. مقتدر ترین در رویاهای زنانگیش نقش صبوری بر قامت انتظارش میزنی ... میماند و متحول میشود که در هزاره ی سوم سیاهی چشمانش را در بهت نگاهت به نام عشق به ودیعه گذارد .. آنجا که تو اینبار از پای در آمدی , به افسون من , دیوانه خطابت میکنند .. دیوانه ای که جز لیلی کس نمیشناسد ... سروده میشوی در هزاران مثنوی ... و به یُمن عشق من , جاودانه در تاریخ خط نویسان هر دو عالم هستی پذیرفته ی قـُرب میشوی ...

هنوز هم از تو مینویسم تا آتشی شوم بر تندیس صلابتت و تو سیاووشی شوی که در تمنای وصالم پروانگی است در حرارت شمع شهوت های دنیوی سوخته و خاکسترت رنگ پریشان احوالی مرا جوهر شاعران عصرت کند .که طومار دلدادگیت در کُتب حکیمان آنجا که پادشاهان زمانت را به نگارش میسرایند تو هم تجلی کنی و هزاره ی چهارم عشق ثبت بر جریده ی حماسه نویسان شود .. سوختی ولی خدایت آتشی سرد و گلستانی زیبا از حضورت تقدیم صحنه ی دلدادگی ها کرد که قلعه ی عشق دگر بار با نام همچو تویی معشوق حکاکی شد .. و آبی سفید که خنکای دل شیرین صفتان باشد از احساس زمین جاری شد ..

و فرهاد وار نقش ایثار و از خود گذشتیگی در تاریخ زمانه به ثبت رسید که باید از محبوب گذشت, تا دامن عشق به خودخواهی آلوده نشود .. و خسروانی در رقابت اینگونه شیر مردانی که در ایثار گری , کوه نیاز را دستخوش غرور جوانی نمیکنند به داشته های خود ننازند ... و هزار ی پنجم عشق در نگاه شیرین ابدیت گرفت ..

مینویسمت ای مرد به هفت خط عشق .. در قعر هر سکوت .. با زبان بی زبانی .. بر بی سطری اوراق دلدادگی ام .. در چاه تنهاییم آنجا که بیژن نامی رُستن گرفت .. و ظلمت تنهایی سایه ای بر عزلتم انداخت ..و صبورانه مرا به داشتنت میخواند ... که چه باشی و چه نباشی ... بر روشنای آفتاب یا در قعر تاریکی و ظلمات . باز تو همواره صد رنشین قلب منی .. ای مرد ... و هزاره ی ششم پیشکشی عشقی میشود که نام تو رهگـــــــــــــــــذر در قلمروی احساسم به هفت خط زیبای عشق نگارش شود بر ستون استقامتم , که تو در این هزاره آزادیت حکم میکند این چله نشین عشق را که در هر زمان همتایی نداشت .. و هماره سوگلی قلب عشاقش میبود شریکی برایش انتخاب کنی از نوعش .. شرع را میخی کنی که با خط دُرشت مسماری هزاری هفتم را اینگونه رقم زند که بنویسد ( ای مرد تو بر داشتن چهار همسر ) آزادی ... و من هنوز اشک را مینویسم , اینبار نه از سوختن ها و تنهایی و قعر چاه ... بلکه از رقابتی که تو برایم رقم زدی با همنوعانم ..

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: